جوانیکه توسط امام رضا (علیه السلام) خوشبخت شد!
مرحوم ميرزا على نقى قزوينى فرمود:
روز عيد نوروزى هنگام تحويل سال من در حرم مطهر حضرت رضا (ع) مشرف بودم و معلوم است كه هر سال براى وقت تحويل سال بنحوى در حرم مطهر از كثرت جمعيت جاى بر مردم تنگ مى شود كه خوف تلف شدن است. من در آنروز در حال سختى و تنگى مكان در پهلوى خود جوانى را ديدم كه بزحمت نشسته و به من گفت هر چه مى خواهى از اين بزرگوار بخواه .
من چون او را جوان متجددى ديدم خيال كردم از روى استهزاء اين سخن را مى گويد. گويا خيال مرا فهميد، و گفت خيال نكنى كه من از روى بى اعتقادى گفتم بلكه حقيقت امر چنين است زيرا كه من از اين بزرگوار معجزه بزرگى ديده ام .
من اصلا اهل كاشمرم و در آنجا كه بودم پدرم به من كم مرحمتى مى نمود لذا من بى اجازه او پاى پياده بقصد زيارت اين بزرگوار به مشهد مقدس ‍ آمدم .
جائى را نمى دانستم و كسى را نمى شناختم يكسره مشرف بحرم مطهر شدم و زيارت نمودم . ناگاه در بين زيارت چشمم بدخترى افتاد كه با مادر خود بزيارت آمده بود.چون چشمم بآن دختر افتاد منقلب و فريفته او شدم و عشق او در دلم جاگير شد بقسمى كه پريشان حال شدم سپس نزد ضريح آمدم و شروع بگريه كردم و عرض كردم اى آقا حال كه من گرفتار اين دختر شده ام همين دختر را از شما مى خواهم .
گريه و تضرع زيادى نمودم بقسمى كه بيحال شدم و چون بخود آمدم ديدم چراغهاى حرم روشن شده و وقت نماز مغرب است لذا نماز خواندم و با همان پريشانى حال باز نزد ضريح مطهر آمدم و شروع بگريه و زارى كردم . و عرض كردم :
اى آقاى من دست از شما بر نمى دارم تا به مطلب برسم و به همين حال گريه و زارى بودم تا وقت خلوت كردن حرم رسيد و صداى جار بلند شد كه ايّهاالمؤمنون (فى امان اللّه)…
منهم چون ديدم حرم شريف خلوت شده و مردم رفته اند ناچار بيرون آمدم . چون به كفشدارى رسيدم كه كفش خود را بگيرم ديدم يك نفر در آنجا نشسته است و به غير از كفش من كفش ديگرى هم نيست .
آن نفر مرا كه ديد گفت نصرالله كاشمرى توئى ؟
گفتم بلى !!
گفت بيا برويم كه ترا خواسته اند. من با او روانه شدم ولى خيال كردم كه چون من از كاشمر بدون اذن پدر خود آمده ام شايد پدرم به يك نفر از دوستان خود نوشته است كه مرا پيدا كند و به كاشمر برگرداند.
بالجمله مرا بيك خانه بسيار خوبى برد. پس از ورود مرا دلالت بحجره اى كرد. وقتى كه وارد حجره شدم . شخص محترمى را در آنجا ديدم نشسته است.
مرا كه ديد احترام كرد و من نشستم آنگاه به من گفت ميرزا نصرالله كاشمرى توئى ؟ گفتم بلى .
گفت : بسيار خوب ، آنگاه به نوكر گفت : برو برادر زن مرا بگو بيايد كه باو كارى دارم چون او رفت و قدرى گذشت برادرزنش آمد و نشست .
سپس آن مرد به برادرزن خود گفت حقيقت مطلب اين است كه من امروز بعدازظهر خوابيده بودم و همشيره تو با دخترش بحرم براى زيارت رفته بودند، ناگاه در عالم خواب ديدم يك نفرى درب منزل آمد و فرمود حضرت رضا (ع ) تو را مى خواهد.
من فورا برخواسته و رفتم و تا ميان ايوان طلا رسيدم ، ديدم آن بزرگوار در ايوان روى يك قاليچه اى نشسته چون مرا ديد صورت مبارك خود را بطرف من نمود و فرمود اين ميرزا نصرالله دختر تو را ديده و او را از من مى خواهد.حال تو دخترت را باو ترويج كن (و كسى را روانه كن كه در فلان وقت شب در فلان كفشدارى او بياورد) از خواب بيدار شدم و آدم خود را فرستادم درب كفشدارى تا او را پيدا كند و بياورد و حال او را پيدا كرده و آورده اينك اينجا نشسته و اكنون تو را طلبيدم كه در اين باب چه راى دارى؟
گفت جائى كه امام فرموده است من چه بگويم .
آن جوان گفت من چون اين سخنان را شنيدم شروع به گريه كردم الحاصل دختر را به من تزويج كردند و من به مرحمت حضرت رضا (علیه السلام) بحاجب خود كه وصل آن دختر بود رسيدم و خيالم راحت شد اين است كه مى گويم هرچه مى خواهى از اين بزرگوار بخواه كه حاجات از در خانه او برآورده مى شود.
كرامات الرضويه معجزات على بن موسى الرضا(علیه السلام) بعد از شهادت / على میرخلف زاده

موش کوچک

فردی دید عده زیادی از مردم با حالت وحشتناک از چیزی فرار می کنند، او هم تصمیم گرفت مانند سایر مردم فرار کند اما با خود گفت قبل از فرار بهتر است ببینم مردم از چه چیزی فرار می کنند، زمانی که روی برگرداند با صحنه عجیبی روبرو شد دید مردم از یک موش فرار می کنند. قضیه از این قرار بود که نفر اول که با موش روبرو شده بود از موش ترس زیادی داشته به همین دلیل با ترس و وحشت فراوان فرار می کند، نفر بعدی که فرد اول را در حال فرار می بیند بدون اینکه به پشت سرش نگاه کند فرار می کند و همین طور نفرات بعدی …

آری گاهی اوقات مشکلات انسان به اندازه یک موش کوچک است اما نوع نگاه و تلقی فرد موجب بزرگ شدن مشکل و در نتیجه شکست فرد در برابر مشکل می شود. پس به جای فرار از مشکل یا بزرگ نمایی آن کافی است نگاهی به پشت سر خود بیندازید و ببنید که چه موش کوچکی شما را کلافه کرده است.

در روايت آمده است:«أَلصَّلاةُ خَيْرُ مَوْضُوعٍ، فَمَنْ شآءَ اسْتَقَلَّ، وَ مَنْ شآءَ اسْتَكْثَرَ.» (1) نماز، بهترين چيزى است كه [در اسلام] وضع شده است، پس هر كس كه خواست كمتر و يا بيشتر [نماز مستحبّى] بخواند. شايد اين كرامتى باشد براى خصوص مسلمان‏ها كه به آن‏ها اجازه داده شده است هر جا و هر وقت كه خواستند بدون هيچ رادع و مانع و حاجز و حاجب و بدون اجازه از هيچ دربان و نگهبان، به حضور خداوند كه پادشاه پادشاهان است بار داده شوند. البته نمازهاى واجب از جهت وقت محدوديّت زمانى دارند كه بايد در اوقات معيّن ادا شوند، ولى در مكان آن محدوديّت و تعيين خاصّى وجود ندارد.

1. بحارالانوار، ج 79، ص 308؛ مستدرك الوسائل، ج 3، ص 43 و 47.

حتما شما هم بارها شنیده اید که می گویند فلانی چشم برزخی دارد. این اصطلاح یعنی شخص می تواند چهره واقعی افراد را ببیند. این شاخصه برای کسانی است که خودسازی کرده اند و در معنویات به جایی رسیده اند.

البته فقط چشم نیست که میتواند خیلی چیزها را ببیند. گوش هم می تواند خیلی صداها را بشنود. فقط باید اهلش باشد که بتواند این صداها را دریافت کند. خودساخته باشد و به تعبیر اهل فن, دستی بر آتش داشته باشد.

ادامه »

این نکته واضح و مسلم است که هر کسی به جایی می رسد از سعی و تلاش خودش است. در این مساله تفاوت چندانی بین مسائل دنیوی و اخروی وجود ندارد.

ادامه »

غنیمت شمردن عمر

امام علی علیه السلام می فرماید: فرصت ها را غنیمت بشمارید. به درستی که آنها مانند ابرها در گذرند.

این نکته بسیار حائز اهمیت است. ما در زندگی طلبگی مان فرصتهای بسیاری را از دست می دهیم.

ادامه »

    توصيه مي‌شود هنگام خواستگاري درباره مقام مادري، همسرداري گفتگو كنيد و نگرش همديگر در اين باره را بررسي كنيد.

   هر فردي در يک سن خاصي از خانواده با ازدواج از خانواده خودش بيرون مي آيد و با همسرش يک زندگي حد و مرز دار تشکيل مي که بايد از همان ابتدا با هشياري و درايت از استقلال و حد و مرز خودش با جرأت ورزي محترمانه دفاع کند البته بايد از نظرات ديگران استفاده کند اما تصميم نهايي در زندگي شخصي خودش را باشريکش بگيرد. حريم شخصي افراد بسته به شناخت و سبک تفکر و باور افراد متفاوت است بعضي دايره حريم خصوصيشان بسيار گسترده است و حتي موضوعاتي که نسبت به نرم جامعه محرمانه نيست را هم شامل مي شود و بعضي ديگر ممکن است مسايل محرمانه خود را به يک فردي بيرون از مرز بگويند پس به اين نتيجه مي رسيم که انسان موجود عجيبي است و قااعده و مقرراتي ندارد اما به نظر بنده تعيين يک حد و مرز و يا يک حريم نرمال و عادي خصوصي که نه افراطي باشد و نه تفريطي براي هر خانواده اي لازم است البته گفتن مسايل محرمانه به متخصص به منظور حل مشکلات رواني و جسماني يک امر لازم و ضروري است

  
قطار خانواده بر ريل اخلاق خانوادگي همسران مانند تغافل، همكاري، مشاركت، همدلي، و…مي چرخد و به رخ كشيدن حقوق مخل يك خانواده موفق و بانشاط است. كما اين كه اين را در زندگي ائمه مي بينيم.