هر فردي در يک سن خاصي از خانواده با ازدواج از خانواده خودش بيرون مي آيد و با همسرش يک زندگي حد و مرز دار تشکيل مي که بايد از همان ابتدا با هشياري و درايت از استقلال و حد و مرز خودش با جرأت ورزي محترمانه دفاع کند البته بايد از نظرات ديگران استفاده کند اما تصميم نهايي در زندگي شخصي خودش را باشريکش بگيرد. حريم شخصي افراد بسته به شناخت و سبک تفکر و باور افراد متفاوت است بعضي دايره حريم خصوصيشان بسيار گسترده است و حتي موضوعاتي که نسبت به نرم جامعه محرمانه نيست را هم شامل مي شود و بعضي ديگر ممکن است مسايل محرمانه خود را به يک فردي بيرون از مرز بگويند پس به اين نتيجه مي رسيم که انسان موجود عجيبي است و قااعده و مقرراتي ندارد اما به نظر بنده تعيين يک حد و مرز و يا يک حريم نرمال و عادي خصوصي که نه افراطي باشد و نه تفريطي براي هر خانواده اي لازم است البته گفتن مسايل محرمانه به متخصص به منظور حل مشکلات رواني و جسماني يک امر لازم و ضروري است