ليلة الرّغائب*: اوّلين شب جمعه ماه رجب را «ليلة الرّغائب» گويند; رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در روايتى كه فضيلت ماه رجب را بيان مى كرد فرمود: «از اوّلين شب جمعه ماه رجب غافل نشويد كه فرشتگان آن را «ليلة الرّغائب» ناميدند».
آنگاه رسول خدا(صلى الله عليه وآله) اعمالى را براى آن شب به اين كيفيّت بيان فرمود: «روز پنج شنبه اوّل ماه را روزه مى گيرى، چون شب جمعه فرا رسيد، ميان نماز مغرب و عشا دوازده ركعت نماز مى گذارى (هر دو ركعت به يك سلام) و در هر ركعت از آن، يك مرتبه سوره «حمد» و سه مرتبه «إنّا انزلناه» و دوازده مرتبه «قل هو الله احد» را مى خوانى; پس از اتمام نماز هفتاد مرتبه مى گويى: «أللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد النَّبِىِّ الاُْمِّىِّ وَ عَلى آلِهِ» آنگاه به سجده مى روى و هفتاد بار مى گويى: «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِكَةِ وَ الرُّوحِ» سپس سر از سجده برمى دارى و هفتاد بار مى گويى: «رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ تَجاوَزْ عَمّا تَعْلَمُ، إِنَّكَ أنْتَ العَلِىُّ الاْعْظَمُ» بار ديگر نيز به سجده مى روى و هفتاد مرتبه مى گويى: «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِكَةِ وَ الرُّوحِ» آنگاه حاجت خود را مى طلبى كه ان شاءالله برآورده خواهد شد.
رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در فضيلت اين اعمال فرمود: «كسى كه چنين نمازى را بخواند، خداوند همه گناهانش را بيامرزد… و در قيامت درباره هفتصد تن از خاندانش شفاعت مى كند، و چون شب اوّل قبر فرا رسد، خداوند پاداش اين نماز را به نيكوترين چهره، با رويى گشاده و درخشان و زبانى فصيح و گويا، به سوى قبر او مى فرستد، آن چهره نيكو به وى گويد: «اى حبيب من! بر تو بشارت باد! كه از هر شدّت و سختى نجات يافتى» از آن چهره نورانى مى پرسد: «تو كيستى؟ من تاكنون چهره اى از تو زيباتر نديده ام و بويى از بويت خوشتر به مشامم نرسيده؟!»
آن چهره نيكو پاسخ دهد: «اى حبيب من! من پاداش آن نمازى هستم كه تو در فلان شهر، فلان ماه و در فلان سال به جا آورده اى; من امشب به نزد تو آمدم، تا حقّت را ادا كنم و مونس تنهايى تو باشم و وحشت را از تو مرتفع سازم (و همواره در كنارت بمانم) تا زمانى كه همگى در روز رستاخيز برخيزند و در عرصه قيامت بر سرت سايه بيفكنم. (خلاصه هيچ زمانى پاداش اين كار نيك از تو قطع نخواهد شد)».(1)

*«ليلة الرّغائب» يعنى شبى كه به خاطر پاداش ها و فضيلت هاى فراوانى كه دارد، مورد ميل و رغبت فراوان است و يا به معناى «شب پاداش هاى فراوان» است، زيرا «رغائب» جمع «رغيبه» است كه هم به معناى «كار مورد رغبت» آمده است و هم به معناى پاداش و عطاى فراوان.
1. اقبال، صفحه 632; مرحوم علاّمه حلّى در اجازه اش براى «بنى زهره» اين روايت را به طور مشروح نقل كرده است (رجوع كنيد به: بحارالانوار، جلد 104، صفحه 125).