کسی که مانند غذا از لوازم ضروری زندگی به حساب می آید و آدمی در همه حالات به وی نیازمند است او رفیق عاقل است . کسی که وجود او برای انسان به منزله یک بیماری رنج آور است ، آن رفیق احمق است.

رفیقی که وجودش نافع و به منزله داروی شفابخش و ضدبیماری است که او رفیق روشنگر بسیار عاقل است.