رفتار محبت آميز پيامبردر قبال امام حسن
طبق روايات مشهور، امام حسن هفت سال و شش ماه از عمر شريف خود را در كنار جدش رسول خداو دامان پر مهر آن بزرگوار گذراند.
و چنانكه از روايات استفاده مي شود، شايد بهترين دوران زندگي آن امام مظلوم همان چند سال بوده كه از هر جهت مورد محبت افراد خانواده و بخصوص جد بزرگوار خود قرار داشته است.
«روي البراء بن عازب قال «رايت النبي–و الحسن علي عاتقه يقول: اللهم اني احبه فاحبه » (1) ؛ براء بن عازب روايت كرده گويد: «پيغمبررا ديدم كه حسن را بر شانه خود داشت و مي فرمود: خدايا من او را دوست دارم تو هم او را دوست بدار.»
زهير بن اقمر گويد: پس از داستان شهادت امير المؤمنينهنگامي كه فرزندش حسن بن عليسخنراني مي كرد، مردي گندم گون و بلند قامت از قبيله ازد برخاست و گفت:
«لقد رايت رسول الله واضعه في حبوته يقول: من احبني فليحبه فليبلغ الشاهد الغائب و لولا عزمة من رسول اللهما حدثتكم » (2)؛ براستي كه رسول خدارا ديدم حسن را بر گردن خود سوار كرده بود و مي فرمود: هر كس مرا دوست دارد، بايد او را دوست بدارد، هر كه حاضر است اين گفتار را به آنكه غايب است برساند، و اگر اين دستورصريح رسول خدا نبود، من براي شما آن را نمي گفتم.
1) بحار الانوار، ج 43، ص 266.
2) تهذيب التهذيب، ج 2، ص 297