بیانات حضرت آقا در روز جمعه 14 بهمن، کاملا رسا، مشخص و بدور از هرگونه ابهام یا گفتگوی دیپلماتیک بود. کلیت خطبه ها را می توان به دو بخش مسائل داخلی و خارجی تقسیم کرد که در مسائل داخلی ایشان توجه مردم را به وضعیت کنونی پس از گذشت 33سال از انقلاب اسلامی معطوف کردند.
در مسائل داخلی قوت ها و ضعف هایی وجود دارد که با توجه به سخنرانی ایشان در جمع مسئولین در ماه رمضان 1432(بیانات، 16مرداد 1390)، به تبیین بیشتر همان بحث پرداختند. نقاط مثبت همان غلبه برچالش ها، مقاوت در برابر تحریم ها، گسترش خدمات عمومی به ملت، پیشرفت های علمی و ظهور خودباوری ملی، تاثیر در اوضاع سیاسی منطقه و جهان، ایجاد زیرساختهای پیشرفت و انتقال ارزشهای انقلاب اسلامی به نسل های بعد است اما آنچه که از نقاط منفی و ضعف ها در جامعه و نظام اشاره داشتند، سه نکته بود:
1. گرایش به دنیاطلبی و اشرافی گرایی در طبقه مسئولین و بالتبع در مردم[الناس علی دین ملوکهم]؛ نتیجه این گرایش به دنیا باعث بروز جرائمی همچون احتکار، دزدی، رشوه و ربا خواهد شد و همچنین رذائل اخلاقی همچون حرص، طمع و بخل را در بین مردم گسترش می دهد، بطوریکه گفته می شود جنس یا کالایی نایاب خواهد شد و مردم از حرص و طمع به زیاد خریدن آن جنس روی می آورند و بطور کاملا عادی آن جنس نایاب می شود.
2. عدم رشد فضایل اخلاقی و کمالات معنوی همپای پیشرفت های علمی؛ هرچند توجه به مباحث معنوی با وجود برگزاری کلاس ها، جلسات و هیئات مذهبی از دوره قبل از انقلاب اسلامی بسیار بیشتر شده اما آقای ما این توجه ها را کافی ندانسته و از فراگیر نشدن فضایل اخلاقی در فرهنگ عمومی جامعه شِکوه می کنند. وجود بسیاری از مفاسد و جرائم اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی ریشه در اخلاق مردم و مسئولین دارد. البته شاید یک دلیل آن وجود رشد اقتصادی و رفاه طلبی در مردم و مشغله های گوناگون دنیایی ایشان باشد. به هر حال همه ما از باب امربه معروف و نهی ازمنکر باید در برپایی جلسات و گفتگوهای دینی و اخلاقی سهیم بوده و دیگران را نیز تشویق کنیم.
3. عدم توفیق در برپایی عدالت اجتماعی؛ هرچند متاسفانه از این شعار و هدف اصولی در دوره هایی از انقلاب غفلت شد اما هم اکنون مردم و رسانه ها بعنوان بلندگوهای مردم باید از مسئولین فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مطالبه های عدالت خواهانه خود را پی گیری کنند. هیچ ادعایی در اجرای کامل عدالت وجود ندارد اما وجود امید به برپایی عدالت و امید به گرفتن حق و نابودی باطل برای بقا و پیشرفت نظام اسلامی بسیار مهم است.
آقایمان در پاسخ به حل مسائل و نقاط ضعف، حس مسئولیت پذیری را متوجه همه مردم و بخصوص مسئولین دانستند و از خود مایه گذاشتند تا شاید قلب دیگران هم متواضع شود: «{اشکال ها را} به گردن هم نيندازيم. اشكالى به وجود مى‌آيد، متوجه رهبرى است؛ رهبرى متواضعانه قبول كند كه اين اشكال متوجه اوست و سعى كند آن را برطرف كند.»
همچنین از دیگر نکاتی که در حل ضعف ها داشتند : دشمن به راحتی دروغ می گوید و نباید فریب لبخندش را خورد، دوری از تنبلی و کسالت، عدم سرگرم شدن به مسائل فرعی و غفلت از مسائل اصولی و حفظ اتحاد و همدلی بود.
اما در قسمتی که آقا در مورد انتخابات و اهمیت آن بحث می کردند، لحظه ای با ناراحتی فرمودند عده ای بدنبال بوق های تبلیغاتی دشمنان، بحران را در فضای داخلی کشور فریاد می زنند. « مسائل كوچك را نبايد بزرگ كرد. نبايد القاء بحران كرد. سعى ميكنند با هزار وسيله اثبات كنند كه در ايران بحران هست. چه بحرانى؟ كدام بحران؟ كشورِ آرام، ملتِ قوى، بانشاط؛ اين همه كار از سوى دستگاه‌هاى گوناگون، از سوى آحاد مردم در اين كشور دارد انجام ميگيرد. به توفيق پروردگار، امنيت كامل برقرار است. دستگاه‌ها با همديگر همكارى داشته باشند. اگر همكارى بكنند، كارها خيلى بهتر هم خواهد شد.» و بعد فرمودند البته ایشان غافل اند.
در بخش دوم از خطبه های اول، حضرت آقا به بحث تحریم های اقتصادی غرب با وجود ضعف ها و بحران های داخلی آمریکا و اروپا، و بیداری اسلامی منطقه اشاره داشتند که دو صحبت ایشان در مورد بحرین مورد امید و تایید بسیار محکم ملت قرار گرفت.
«البته در بين اين ملتها، ملت بحرين از همه مظلوم‌ترند؛ چون متأسفانه مورد سكوت و بايكوت همه‌ى رسانه‌هاى دنيا قرار دارند. در هيچ منطق انسانى و جهانى، درخواست آنها مردود نيست، بلكه درخواست بحقى است، ليكن مظلوم واقع شده‌اند؛ بكلى اينها را از دائره‌ى تبليغ و ترويج خارج كرده‌اند، بلكه عليه آنها مرتباً تبليغ ميكنند. البته اثر هم ندارد. آن ملت هم به توفيق الهى پيروز خواهد شد.»
«حكام بحرين ادعا كردند كه ايران در قضاياى بحرين دخالت ميكند. اين دروغ است. نه، ما دخالت نميكنيم. ما آنجائى كه دخالت كنيم، صريح ميگوئيم. ما در قضاياى ضديت با اسرائيل دخالت كرديم؛ نتيجه‌اش هم پيروزى جنگ سى و سه روزه و پيروزى جنگ بيست و دو روزه بود. بعد از اين هم هر جا هر ملتى، هر گروهى با رژيم صهيونيستى مبارزه كند، مقابله كند، ما پشت سرش هستيم و كمكش ميكنيم و هيچ ابائى هم از گفتن اين حرف نداريم. اين حقيقت و واقعيت است. اما اينكه حالا حاكم جزيره‌ى بحرين بيايد بگويد ايران در قضاياى بحرين دخالت ميكند، نه، اين حرف درستى نيست؛ حرف خلاف واقعى است. ما اگر در بحرين دخالت ميكرديم، اوضاع در بحرين جور ديگرى ميشد!»
وقتی این قسمت از بیانات ولیّ را در کنار صحبت های ایشان در دانشگاه افسری امام علی علیه السلام که فرمودند تهدید ها را هم پاسخ خواهیم داد، می گذارید متوجه می شوید این یک پاراگراف، پاسخ تمام تهدیدها و رجزخوانی های سیاسی و رسانه ای چند ماهه آمریکا و اسرائیل است. گفتند دو هفته ای ارتش ایران را نابود می کنیم، گفتند 12ساعت قبل به آمریکا خبر حمله یمان را می دهیم، گفتند تمام جبهه های ایران را با هم می زنیم و گفتند ….
و آقایمان یک کلام فرمود: ما پشت هر ملت و گروهی که با رژیم صهیونیستی مقابله کند هستیم… و تمام
